Çocuğun yeryüzünde tek bir dostu bile yoktu ve daracık yatağına girip büzülürken, "Keşke bu benim tabutum olsaydı," diyeceği geliyordu. "Keşke mezarlıkta rahat ve sonsuz bir uykuya yatırsalar beni. Otlar üzerimde yavaşça dalgalansa ve o eski kilise çanının derin sesi bana yattığım yerden ninni gibi gelse..."
Sayfa 79