Oruç Aruoba eserlerini tüm seslerden yalıtılmış gece huzuruyla okumayı seviyorum. Sanki yağan yağmurun, camı okşayan rüzgarın eşliğinde ve dost sohbeti ile içten konuşmalar yapıyormuş hissi veriyor. Hayatın anlamını, hayatının anlamını hep arar, aramaya çıkmışken kaybolur, düşer, yiter, toparlanır, yardım alır, yardım eder, sürekli bir kaçma kovalamaca oynarız ya doğru anlamı bulma amacıyla; bitmeyen yeni gün çabalarımıza evrilir edimlerimiz. Kendi anlam-arayışında keşif yolculuğundayken sanırım, aynı veya benzer yollara girmiş, bilge bir rehber, doğru bir mentor bulmak gibi. "Ben bu hayatın neresindeyim? Ne yapıyorum? Ne istiyorum?" sorularını sorarken iyi geldi.
