Çağdaş Fransız yazarı Arthur Adamov'un oyunlaştırdığı Ölü Canlar adlı bu oyun, Gogol'ün aynı adı taşıyan ünlü romanından çıkarılmıştır. Rus edebiyatının en önemli gerçekçi yazarlarından biri olan Nikolay Vasilyeviç Gogol, Ölü Canlar'da yalnızca bozuk düzenin acımasız eleştirisini değil, insan ruhunun hastalıklı yanlarını da eşsiz bir kara mizahla yansıtır. Adamov'un başarılı uyarlamasının, tiyatroseverlere, öğrenci ve öğretmenlere yararlı olacağına inanıyor, yeniden sahneleneceğini umut ediyoruz.

Author:

A. Adamov

Translator:

Translator:

Türler:

#577 Senaryo-Oyun türünde #202 Sinema türünde #613 Tiyatro türünde

Estimated Reading Time: 4 hrs. 18 min.Page Number: 152Publication Date: 30 July 2000Publisher: Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları

ISBN: 9754582300Country: TürkiyeLanguage: TürkçeFormat: Karton kapak

Comments and Reviews

firûze

@firuze____·

103 syf.

· Kitabı okudu

3/10 puan verdi

·

Read in 24 hours

Ölü Canlar

Nikolay Gogol ; hayat hikâyesinden etkilendiğim yazarlardan biri. Her çağda ve sistemde, herkesin koro hâlinde tekrar ettiği yanlışlara, ben aynı fikirde değilim diyebilme cesaretini az sayıda insan gösterir ve bunun da bir bedeli olur. İşte Gogol de bu insanlardan biri. Daha önce paylaştığım "Bir Delinin Hatıra Defteri" kitabının yorumunda hayatından kısaca bahsetmiştim. Ölü Canlar, yazarın okuduğum ikinci eseri. Gogol'ün sıradışı tabiatı gereği, eleştirel bakış açısı ilk eserinde olduğu gibi bu eserine de tamamen hâkim. Roman yazıldığı döneme tarihsel, kültürel ve siyasi açıdan ışık tutmuş. Rus edebiyatının ortak özelliği olan bitmek tükenmek bilmeyen isim silsileleri, okurken beni çok yorsa da, kitabın konusunu gayet orijinal buldum.:)) Kitap kısaca ; uyanık, çıkarcı, illegal yollardan zengin olma hırsına sahip Çiçikov'un maceralarını konu alıyor. Çiçikov, çiftlik sahiplerinin ölen, köle ve hizmetçilerinin devrini üzerine almaya çalışan bir dolandırıcıdır. Elbette konusundan daha fazla bahsetmeyeceğim. Okurken ülkeler, kültürler ve dinler değişse de insana dair zaafların, erdemlerin ve karakter tiplerinin pek de değişmediğini görüyoruz. Bence kitabı en güzel özetleyen, hikayenin sonundaki şu cümleydi; "Çiçikov'un ruh halini, yenisi yapılmak üzere yıkılmış fakat mimar planını bitiremediği için işçilerin ne yapacağını bilemedikleri bir yapıya benzetebiliriz." Bazı insanlar bir eşya bile değil, bir eşyanın üzerinde bir leke veya benek gibi dururlar. Onları eşyadan ayırmak imkansızdır. Hayatları boyunca ağızlarından bir kelime bile çıkmadığı sanılır.