Kitap üzerine onlarca yüzlerce inceleme yazılmış. Okuduğum 3 4 incelemede söylemek istediğim her şeyin söylenmiş olduğunu gördüğüm için sözü çok uzatmayacağım.
•
Gogol; Çiçikov karakteri, devlet yetkilileri, toprak ağaları ve müjikler üzerinden 19.yy Rusya'sının portresini bizlere ustaca sergiliyor. Zaman zaman devleti tenkit zaman zamansa özeleştiriler karşımıza çıkıyor. Her toprak ağasında farklı bir Rus karakteri, ahlakı karşımıza çıkıyor. Başkahramanımız Çiçikov ise affınıza sığınarak söylüyorum karaktersiz herifin teki.. Yani söylenen öyle, bana kalırsa karaktersizlikle pek de ilgisi yok. Çiçikov gibi tiplerle Rusya, Almanya, Türkiye fark etmeksizin dünyanın hemen hemen her yerinde karşılaşılabilir. Bu tür insanlar iştiyaklarının, ihtiraslarının kölesi olmuş ve ne yazık ki kontrolü kaybetmiş zavallı kişilerdir. Para, makam, şöhret gözlerini bir kere bürür ve sonrasında hiçbir hareketlerinde, hiçbir fikirlerinde ne mantık ne de tutarlılık bulunmaz..
•
2.kitapta ise Gogol, şeytanı devreye sokar. Çiçikov'a göre onu aldatan şeytandır. Fakat unutmamalı ki şeytana ipleri veren de insandır.
Kitabın 3 cildinin de tamamlanmış olmasını çok isterdim..
Nikolay Gogol’dür. Onun eserlerini okumaya Dostoyevski’nin “Hepimiz Gogol’ün Paltosu’ndan çıktık” sözü üzerine “Palto ve Burun” hikâyesini okuyarak başladım. Bu kitabı okuduğumda Dostoyevski’nin neden böyle bir söz söylediğini daha iyi anladım. Özellikle de ondan etkilenen ve
