Polonya, İkinci Dünya Savaşı'nda Alman işgali altındadır. Ancak Ruslar da, diğer taraftan Polonya içlerine doğru ilerleyerek Almanları buradan çıkarmak niyetindedirler. Polonyalı millî direnişçiler Varşova'da Ruslar yaklaşırken, Almanlara karşı bir ayaklanma tertiplerler. Cengiz Dağcı kendisinin de şahit olduğu bu kanlı ayaklanma günlerini, babasını Birinci Dünya Savaşı'nda kaybetmiş, yirmi altı yaşındaki Teresa Zaromb'un gözünden aktarır.
Teresa, ölüm ve korkunun hüküm sürdüğü bu günlerde bütün sevdiklerini kaybeder. Ancak talih onu, Asya adında, Almanlara hiç benzemeyen, Polonyalılara esir düşmüş bir Alman askeriyle karşılaştırır. Savaşın yol açtığı yıkımlar, sefaletler, açlıklar ve sevilenlerin bir bir kaybedilmesi... Böyle bir ortamda yaşama umudunu diri tutacak olan nedir? Vatan sevgisi mi? Aşk mı? Yoksa günden güne örselenen insanlık mı?
Eser sonrası aklımıza gelen bu soru karşısında inanın bunca acı ile ben karşılaşsam bırakın diri tutacak etkenlerden birini seçmeyi kalır mı bu umut kalır mı idi bilmiyorum.
İlk defa okuduğum Cengiz Dağcı'nin bu eseri ile o dönemin yaşanan hüzünleri bir nebze de empati yaparak ben de hissettim.
Sizlere de tavsiye ederim
Dipnot;
Unutmayın ki zulüm karşısında dili,dini,ırkı ne olursa olsun dökülen gözyaşı dili mazlumlarda birdir
