“Genet,
içine kapalı, ‘tiyatro hakkında konuşan bir tiyatro’
yaratma amacıyla yola çıkmış.
Fakat Genet tiyatrosu kendi yaşadığı çağı yansıtıyor.
Oyunlarını ‘köle-efendi’ diyalektiği ile örmesi bunun en açık kanıtı.
Genet her oyununda temel olarak,
kölenin efendileşmesini ve kölenin efendisinin
zulmünü taklit etmesini anlatıyor.
Böyle bakıldığında her çağa söyleyecek çok sözü var Genet‘nin,
çünkü oyunlarındaki kişilerin davranışlarını
insan doğasının ikircikliği belirliyor.
Zulme uğrarken güçsüz olan,
gücü eline geçirdiğinde zalim olacaktır.
Bu durumu eleştirmez Genet,
aksine kaçınılmaz olarak görür ve sadece gösterir.
Zira gücü muhafaza etmenin zalim olmaktan geçtiğine inanır.
Yaşadığımız çağı,
muhtemelen yaşanacak çağları,
önceki çağların da belirleyeni olan
bu köle-efendi diyalektiği belirleyecektir.”
