“Çevremizdeki tüm bu şeylerin ne olduğunu
biliyor musun, Winnie?” dedi Angus neredeyse
fısıltıyla. “Hayat. Hareket eden, büyüyen,
gelişen, bir dakika bile değişmeden duramayan
hayat.
Neden bir kafese
kapatılmayı kabul edesin ki? Keşke senin yerinde ben olsaydım, öyle dışarıda dolaşıp
canımın istediğini yapsaydım. Tek başıma
bahçeden dışarı çıkmama bile izin vermiyorlar,
biliyor musun? Burada böyle oturursam hiçbir
zaman önemli işler başaramam.
« ...Bu dünyayı terk edecekti, er ya da geç mutlaka olacaktı bu. Gidecekti; bir mumun sönmesi gibi, isyan etmesinin bir faydası yoktu ... En sonunda kendini tutamayıp konuştu: “Ölmek istemiyorum.” »