Ölümün ürkütücü sessizliğiyle köprüye ilerleyen
ruhları görüyorum. Allah beni korusun!" İhtiyar bu son cümleyi, sanki aniden tehlikeye düşmüş gibi bağırarak söyledi ve korku içinde tutunacak bir yer ararcasına kollarını iki yana açtı ve kendi kendine Ben Nur'un sesiyle söyle dedi: "Sakin ol, içinde bulunduğun ölüm anından söz ettin; sessiz ve sakin... Şimdi sessiz bîr vedâdan daha fazlası olduğunu öğreneceksin. Konuş!" "Üzerinde durduğum kayayı titreten bir fırtına koptu, kapkaranlık bulutlar dolaştı üzerimde, şimşekler çaktı, gök gürledi. Savaş çığlıkları ve silah sesleri duydum.
Ölenlerin seslerini duyuyorum.
Anneler çocukları için gözyaşı döküyor, kadınlar erkeklerine ağlıyor; cimriler bırakmak zorunda kaldıkları zenginliklerinin, hükümdarlar tahtlarının, şeref düşkünleri şan ve şöhretlerinin ardından bağırıyorlar... Allah razı olsun! 'Babamız, ruhumu
sana teslim ediyorum!' dedi imanla teslimiyet gösteren
bir ses ve o anda tüm sesler sustu...
