Hamâmîzâde Mehmed İhsan (1885-1948) Şair, yazar ve araştırmacı.
4 Şubat 188S'te Trabzon'da doğdu. Babası Hamâmîzâde Hafız Ahmed Efendi, annesi Rize eşrafından Çelebizâde Salih Ağa'nın kızı Nâfia Hanım'dır. Küçük yaşta babasını kaybeden Mehmed İhsan, ilk eğitimini komşuları olan Hafız Hoca Seher Hanım'dan aidi ve ondan Kur'an öğrendi. Islahhane Merkez İbtidâîsi'ni bitirdikten sonra rüşdiyeden ve 1903 yılında Trabzon İdâdîsi'nden mezun oldu. Ancak ailenin sorumluluğunu üstlenerek emlâk ve arazilerin idaresine bakmak zorunda kaldığı için öğrenimine devam edemedi. Bununla birlikte okuyup yazmaya karşı hevesi çok erken yaşlarda başlamış olduğundan daha on yaşında iken Trabzon'da Papaz Kalust Şinâsi Efendi'den. daha sonra da askerî rüşdiye Fransızca öğretmeni Sabîh Bey'den Fransızca dersleri aldı. Trabzon'da sürgünde bulunan âlim ve şair Erzurumlu Ali Şevket Hoca'-dan Meşnevî okudu; İstanbul'da yayımlanan birçok gazete ve derginin genç nesillere ulaşmasını sağlayan kitapçı Ham-di Efendi'den büyük destek gördü.
Dürüst ve çalışkan bir kimse olan. şairliği yanında edebiyat, tarih, biyografi, bibliyografya ve folklor çalışmalarıyla haklı bir şöhrete sahip bulunan Hamâmîzâde, devrin edebiyatçıları arasında sevilen bir sima ve edebî mahfillerin vazgeçilmez isimlerinden bir "şâir-i mâderzâd" olarak kabul edilmiştir. Yahya Kemal. M. Fuad Köprülü. Ercümend Ekrem Talu, İbrahim Alâeddin Gövsa, Hikmet Münir gibi edebiyatçı arkadaşları tarafından divan edebiyatını iyi bilen, bütün sanatlarına ve inceliklerine vâkıf olan, ezberinde binlerce beyit bulunan bir kimse, aslen Trabzonlu olmakla birlikte gerçekte nâdir yetişir bir İstanbullu olarak nitelendirilmiştir. Hamâmîzâde ayrıca devrin sayılı nüktedan-ları arasında yer almış, zeki, zarif ve mizaha yatkın şahsiyetiyle de tanınmıştır.
Yazılarında Trabzon'dan M. İ., M. İhsan. Şimşek. Serçe. Sunûhî takma adlarıyla Hamâmîzâde İhsan imzasını kullanmış, soyadı kanunundan sonra Hamami-oğlu soyadını almışsa da Hamâmîzâde olarak anılmıştır.