“Ben kime ne anlatayım sevgili…
Kalbim hüzün dünyasına öyle daldı ki diyemedim.
Diyemedim ki…
Çünkü yaradan dan başka kimim kaldı?
İnsanlar acımasız, vefasız…
Gülüyorlardı her halime, alay edercesine.
Onu da yok ettiler.
Yalan ve ahdeden sözlerle…
Halbuki bilmeli insan;
Aldatıcı dünyanın hüznünü.
Ancak adalet bu ya,
İnsanlığı
...
Biliyorum Sevgili,
Sendeki yerimin olmadığını.
Farkındayım.
Bari bırak ben seveyim,
Aşk acı çekip teselli aramak ya
Bırak ben ikimizin yerine de severim.