Tuz kokusuyla dolu bir ölüm bu
Binlerce gözyaşına karışmış.
Bir yarısı aşk, diğer bir yarısı aydınlık...
K'ansız ölüm...
Ansız ölüm...
İnce telli bir yar saçında
Nasıl boğuyor kendini insan.
Yumruklarını sıkıp
Saatlerce vuruyorum şimdi bütün öfkemi.
Öfkem zamana,
Öfkem yokluğuna,
Öfkem gidişine,
Öfkem bu kadar ıssız kalışıma...
Dul kalmış yalnızlığımı teselli edecek
Hiçbir söz bulamayışıma öfkem...