Kalp için, tefekkür ve tedebbür ederek Kur’ân okumaktan daha faydalı bir ilaç yoktur. Bu selefin vazgeçmediği alışkanlıklarından biriydi. Hatta zaman zaman bir âyeti sabaha kadar dönüp dönüp okurlardı.
Kur’ân hakkında tefekkür etmek de iki türlü olur. Âyetin üzerinde, Allah’ın ne murâd ettiğini anlamak üzere düşünmek, Allah’ın düşünme neticesinde kullarının neler yapması istediğini anlayabilmek.
Birincisi, Kur’ân’ın delil bakımından düşünülmesidir. Bu da dinlenilen âyetlerin tefekkür edilmesi anlamına gelir. İkincisi açık deliller üzerinde düşünmektir ki, bu da Allah’ın görülebilen âyetleri üzerinde tefekkür etmektir.
Bu nedenle Allah, Kur’ân’ı insanlar düşünsünler ve tefekkür etsinler diye indirmiş, bununla amel etmelerini istemiş, sadece kuru bir okuma yaparak onun gerçek hakikatinden yüz çevirmelerini istememiştir.
Kulluğun mertebelerine yükselmek ve Rabbine yaklaşmak isteyen kimsenin, bu amacın gerçekleştirilmesi için Kur’ân-ı Kerim’in indirilmesindeki maksadı yerine getirmesi ve sahih Nebevi sünnete uyması gerekmektedir. Bu da Kur’ân ve sünneti anlamak ve Hz. Peygamber’in (s.a.v.) sünnetine uyup, amel etmek ile meydana gelir: “(Ey Rasûlüm!) De ki: Allah’ı seviyorsanız bana uyun ki Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Çünkü Allah çok bağışlayan ve merhamet edendir.” (Âl-i İmran, 31)
Kur’ân-ı Kerim’in öğrenilmesindeki beş mertebenin açıklığa kavuşması adına bir araştırma ortaya koyduk. Bu beş mertebe şöyledir:
* İşitmek
* Tilavet etmek
* Ezberlemek
* Düşünmek
* Amel etmek
Bugün Ümmet-i Muhammed Kur’ân-ı Kerim’i dinlemek, okumak ve ezberlemek sureti ile Rablerinin kitabına yönelmiş, Kur’ân hakları ve medreseleri düzenlemiş ve bu hususta büyük başarı elde etmiştir. Ancak bu başarı işitme, okuma ve ezberleme mertebelerinde sınırlı kalmış, üzerinde düşünme ve kendisi ile amel etme derecesine tam anlamıyla ulaşamamıştır.
Böyle bir çalışma hazırlamamın başlıca sebeplerinden bir tanesi de Kur’ân’ın düşünme ve amel etme mertebeleri ile alakalı pratiğe dökülebilecek bir menhecin olmayışıdır. Halbuki bu hususta sahâbenin izleri takip edilmeli, Kur’ân’ı telakki etmede onların metotları uygulanmalıdır. Nitekim İbn Mes’ud (r.a.) şöyle demiştir: “Bizden birisi on âyet öğrendiğinde onların manalarını iyice bilip tanımadan ve amel etmeden başka bir âyete geçmezdi.”[1]
Bundan dolayı Kur’ân-ı Kerim’in anlaşılması ve onunla amel edilmesinin kolaylaşması için bu çalışma fikri doğdu. Eser aynı zamanda bu konuda istekleri ve hırsları birbirinden farklı olan kimselere hitap etmektedir.
Değerli okuyucu kardeşim! Yüce Allah’tan bu eser vesilesiyle yazanı, okuyanı, öğreteni, öğreneni faydalı kılmasını, rızasına halis eylemesini niyaz ederim.
