Daha çok şiirleri ile tanıdığımız Cemal Süreya, Temmuz 1972'de Okmeydanı SSK Hastanesi'ne yatan eşi Zuhal Tekkanat'a hastanede kaldığı on üç gün boyunca mektuplar yazmıştır. Zuhal'e ve oğulları Memo'ya olan sevgisini, hayallerini ve özlemlerini, mutluluk ve kaygılarını bu mektuplar vasıtasıyla aktarmıştır.
Mektuplarda da, eşi Zuhal'e duyduğu aşkı ve muhabbeti yoğun bir şekilde aktarmıştır.
Yine eşi Zuhal'e yazdığı bir mektupta aralarındaki aşka ve muhabbete dair şöyle bir yorum yapmıştır:
"Düşünüyorum da aşk sözcüğünü de biraz eksik buluyorum şu senlen ben arasındaki ilişkiye. Daha büyük, daha sağlam bu bizimki. Aşk onun içinde sadece bir kısım galiba. Ötesinde aşkla birlikte, ama yer yer, zaman zaman onu aşan başka duygular, başka esriklikler, başka baş dönmeleri de var bizde. Seni seviyorum; ve senin için her şeyim.. Beni seviyorsun; ve benim için her şeysin. Bir insan için şu kısa hayatta bundan daha büyük ne olabilir ki."
Bir solukta okunacak duygu dolu bir kitap. Okuma fırsatı bulanlar kendini şanslı addedebilir :)