"Sarı gülüm var benim
Garip gönlüm var benim
Ölüm var ayrılık yok
Sarı ela gözlüm
Böylece kavlim var benim"
Bu anonim Rumeli türküsünü hayatında en az bir kez dinlememiş Türkiye'li var mıdır bilmem. Ölüm varmış ayrılık yokmuş. Peh... İddialı ha... Hep öyledir folklor. Hep uçtadır. Uçta yaşamakta olmasa varlığımızı kime nasıl hissettireceğiz?