Bir dikiş iğnesiyle küçücük parmaklarımızın uçlarını delip sıkarak kan damlası çıkartmıştık . Sonra da serçe parmaklarımızı birbirine dolayıp, ömür boyu kan kardeşi olacağımıza yemin etmiştik. Biliyorum çok basmakalıp, ama ne diyebilirim ki ? Altı yaşındaydık.