Öp ve Anlat
Alain de BottonSözler ve Alıntılar
İnsanı geçmişini anımsamaya zorlamak onu silah zoruyla hapşırtmaya benzer. Sonuç mutlaka hayal kırıklığına uğratır; gerçek anımsama, tıpkı hapşırık gibi, her isteyince elde edilemez.
Sayfa 97Kitabı okudu
"...İnsan yitik bir dünyaya ait şeylerle ancak rastlantısal olarak karşılaşır."
Sayfa 100Kitabı okudu
"Sıkılmaya vaktim yoktu
Öğrenecek çok şeyim vardı..."
"Ben kendi çocuğumun on beş yaşına gelince bana "doğmayı ben istemedim" diye haykırmasını istemem..."
Sayfa 78Kitabı okudu
Bizi maruz bıraktıği fiziksel acının ötesinde, hastalık, tıpkı kara sevdaya tutulmuş biri gibi kendimize "Yeniden kendim olabilecek miyim?" sorusunu sormamıza yol açar.
Sayfa 95Kitabı okudu
Isabel=Ruken
Dünyaya bakışı sürekli değişiyordu ve geçmiş ben’lerinin kalıntıları, yeni ben’inin aldığı daha bilge kararların bozulmasına yol açıyordu. Bir daha kendine acımayacağına söz veriyor ama sonra, bir kavganın ardından kendini yatağına atıp “Sicilyalı bir dul gibi” hüngür hüngür ağlamaya başladığı zaman kendi kendine verdiği söz uçup gidiyordu. Çoğu zaman huysuz bir bebek gibi şımarık şımarık ağlayıp bağırmak istediğini itiraf ediyordu.
Sayfa 170Kitabı okudu
Başkalarıyla kurulan empati bir iş gününün gereklilikleriyle sınırlıydı.