"Başkalarının her oyununa oyuncu olmaktan yorulmuştum. Taşıyamıyordum artık, taşınsa da götürüleceği yere, bir fayda sağlamayacak olan yükleri. Kurtulma vakti gelmişti artık tüm yüklerimden; bana yüklenenlerden… ve artık kendi değerimi kendim ortaya koymalıydım. Oyuncu değildim, olmam gerekenin ta kendisiydim; oydum.
Ancak her ne kadar yalnızca kendisi de olsa, insanın kendisinde olabilmesi için de nerede olduğunu bilmesi gerek…
O gün ise, suskunluğumla bile o kadar alay ettiler ki; o kadar terslediler ki sessiz haykırışlarımı… Diyecek bir şey bulamadım, yazılası bu romandan başka.
Sadece sustum ve sessizce yazdım.”
