Uşaq vaxtı o qədər kitab oxuyurdum ki, valideyinlərim gözlərimdən ehtiyatlanib zaman limiti qoyurdular hətta, mən də yorğan altında gizlənib xəlvəti oxuyurdum.
Balaca fenrəim var idi, hərdən işığı satqınlıq edib ifşa edirdi məni.
“Kitab” sözü, “yazıcı” sözü həmişə müqəddəs anlayışlar olub mənim üçün.
Onagörə indi gördünüz qısa məzəli hekayələr toplumuu kitab diye adlandırılana bilmirəm, illah ki, özümü yazıçı.
Bu, sadəcə gelişim gələn və qələmə alınan yumorsitik hadisələrdir, oxuyun, üzünüz gülsün.
Kiminsə xoşuna gələcək, kiminsə gəlməyəcək, bu, normaldir, amma əgər hətta bir neçə oxuyucunun dodağlarına təbəssüm qonarsa, mən özümü xoşbəxt hiss edərəm.
