Okuduğunuz öyküler size insanın ruhunu, yaşamı, ayak bastığınız toprağı bütün renkleriyle, çeşitliliğiyle anlatabiliyorsa; o öyküyü okuduğunuzda içinde bulunduğunuz mekandan, o anın gerçekliğinden kopuyorsanız; yüreğiniz bir yaprak gibi titriyorsa; bu benim, ben de bunları yaşadım, diyorsanız; işte orada sanat, sanatın gücü, güzel duyu, bütün görkemiyle sizinledir artık... Arada soluk alacaksınız. Gözünüz sayfalarda; o kahramanlarla birlikte üzülecek, birlikte sevineceksiniz. Bir yaşama, bütün görkemiyle bir yaşama ortak olacaksınız; yeni dostlarınız olacak, yoldaşlarınız; sırlarını paylaşacaksınız, sırınızı paylaşacaklar gece yarılarında, uykusuz gecelerde...
Seviye Merih'in öykülerini Agora'da yayımlamadan önce okuduğumda, kahramanlarıyla böyle bir duygu yolculuğuna çıkmıştım. Şimdi de çıkıyorum, dosyasını okurken. Onun öykülerini sevdim. Hayatıma, hayatımıza yakın buldum. İçinden çıkıp geldiği; tarlada, tütünde, sokakta, parkta gördüğü; yaşamlarının tanığı olduğu kahramanları, bizim de yakından tanıdıklarımızdır. Bunun içindir ki Seviye Merih'in öykülerindeki kahramanlar yakınımızda dururlar, yanı başımızda; dokunmak için, birlikte yolculuklara çıkmak için.
Hasan Özkılıç
