Victoria Caddesi denen derin vadi boğazının soğuğunda, karanlığında, mutsuzluğunda: “Öz-gür-lük! Öz-gür-lük!” diye haykırıyordu üç yüz genç insan, iki hafif zırhlı hiçbir uyarıda bulunmadan makineli tüfeklerle ilk kez ateş açtığında...
Göz Kamaştırıcı alt başlığıyla yayımlanan Orbitor’un bu üçüncü cildi, “göz kamaştırarak, göz kamaştırarak…” diye sonlanıyor, Mircea C˘art˘arescu’nun içli ve çarpıcı anlatımıyla. Katmanları birbirine geçmiş “düş ve gerçek”, “geçmiş ve gelecek” sarmalındaki zihin oyunlarıyla yine çocukluğun dehlizlerinde yüzen cümleleri, anne-baba-çocuk özelinden apartmanlara, komşulara, Romanya’nın yoksul mahalle ve caddelerine ve en önemlisi de çocuk Mircea’nın gözünden koca bir evrene uzanıyor Orbitor. Romanya’nın tarihi gerçekliklerini insanlık ve evrenin geleceğiyle; çocukluğundan miras aldığı düş, hayal ve sanrılarını ise idealleriyle besleyip büyüten C˘art˘arescu, masum ve cüretkâr anlatımıyla derin, engin bir şiir fısıldıyor okurunun kulağına.
Romanya’daki “medenileşme” sancılarına, evlerden apartmanlara uzanarak bir ülke panoraması çizen yazar, üçlemesinin bu son cildinde Çavuşesku’nun devrilmesi izleğini de söylemine alarak ilerliyor: C˘art˘arescu, kurmacanın hürlüğünden yararlandığı özgün betimlemeleri ve tek bir türe indirgenemeyecek zenginliğiyle Orbitor’u romansal bir hakikat zemine ulaştırıyor...
