Beni emretmişsiniz Komutanım! Dedi ve şaşkınlık önce gözlerine yansıdı. Sonra burukluk ilmek ilmek yüreğinin derinliklerine işledi. Hak etmediği cümleler canını yakınca mırıldandı İbrahim Binbaşı: “Neredesin insaf, ses ver!”
Sabır ve zaman, en alışılmadık şeylere bile alıştırıyor insanı. Hani başa gelen çekilir derler ya, biz de başımıza geleni çektik böylece. Mağduriyetimizi sırtımıza yüklediler ve “Sen disiplinsizsin.” Dediler. Umutlarımızı delik delik deşik ettiler. “Neden?” ve “Niçin?”lerimiz hep askıda kaldı, yüreğimizin derin bir köşesinde! Bizimle yan yana durmaya bile tahammül edemeyen şanlı ordumuzun komutanları, nefretlerini hüküm ve insafsız kararlara döktüler. “Ben neyim Yarabbi, vatan haini miyim?” dedim kendi kendime.
Aslında “vatan haini” olmadığımızı onlar da biliyor ama… Biz, şöyle gerine gerine, gönül rahatlığıyla “vatan haini” bile diyemedik hak edenlere…
