Osmanlı Toplumunda Çocuk Olmak
Yahya ArazOsmanlı Toplumunda Çocuk Olmak Sözleri ve Alıntıları
Osmanlı Toplumunda Çocuk Olmak sözleri ve alıntılarını, Osmanlı Toplumunda Çocuk Olmak kitap alıntılarını, Osmanlı Toplumunda Çocuk Olmak en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
İslam bebeğin beslenmesinden babayı sorumlu tutmuştur. İslam hukukçularının bir kısmı annenin “dinen çocuğunu emzirme mecburiyeti olsa bile hukuken bulunmadığı sonucuna varmışlardır.”
Sayfa 45 - Anne ya da sütanne
Erzurumlu İbrahim Hakkı Marifetname'de çocuk terbiyesinin eş seçimiyle başladığını savunmuştur.
Osmanlılar için çocukluktan erişkinliğe geçiş cinsel, fiziksel ve zihinsel olgunluk kriterlerinden geçmeyi gerektirmekteydi. Ancak sınırlar hem teorik hem de pratik olarak berrak değildi. Çocukların cinsel, fiziksel ve zihinsel gelişimlerinin her birinin yetişkinliğe geçişte farklı bir karşılığı mevcuttu. Mesela, on yaşında cinsel ilişkiye girebilecek olgunluğa erişen bir kız, bir evliliği fiili olarak gerçekleştirebilir kabul edilmekteydi. Fakat aynı kız bâliğa kabul edilmiyor dolayısıyla kendi adına kararlar almıyordu.
neden sütanne?
19. yüzyılda "sterilize edilmiş süt ve biberonların kullanılmaya başlandığı tarihlere kadar anne sütünün hemen hemen tek alternatifi başka bir kadının yani sütannenin sütüydü. Müslüman hekimler, sterilizasyon sorununun farkındaydı. Diğer taraftan hem İslam hem de Batı dünyasında çocukların emdikleri süt yoluyla, süt ve kan arasında kurulan ilişkiden dolayı, sütannelerinin karakterini, zekâsını, güzelliğini aldıklarına inanılmaktaydı. Hayvan sütüne karşı büyük bir önyargı mevcuttu. Koyun, keçi, eşek, inek gibi hayvanların sütüyle beslenen çocukların "aptal" olacakları düşünülmekteydi." Buna, insan sütünün çocuklar için daha besleyici olduğu kanaati eklenince hayvan sütü önerilmiyordu.
Sayfa 44Kitabı okudu
ilk feministlerden Ümmühan:)
13 Mayıs 1696'da Afyon Mahkemesi'nde Ümmühan adındaki köylü bir kız, "Ben on beş yaşındayım, 'baliğa' ve 'akile' olmam hasebiyle kendi
adıma karar alabilecek hakka sahibim" diye haykıracaktır. Ümmühan belki
de ilk kez kendi adına konuşup karar alıyor, çocukluğunun bir yükünden
kurtulmaya çalışıyordu. Sahip olduğu yeni hukuki statüsünün kendisine
verdiği hakların farkında olan ve artık çocuk olmadığını ifade eden Ümmühan, çocukluğunda nişanlandırıldığı Yazıcızade Mustafa ile evlenmek
istemediğini söylemişti. Çocukluğun başkalarına bağımlı dünyasını geride
bırakıp kendi adına hareket etme ve karar alma hakkını elde etmiş bir genç
kızın özgüveniyle konuşuyor tercihlerini dile getirmekten çekinmiyordu.
" Ben kendimi Allah'ın emri ve Peygamber'in şeriat-ı mutahharası üzerine
üç kumaş kaftan, bir altın küpe, bir sim kuşak, bir entari, bir çift sim bilezik
ve bir pabuçtan ... oluşan mehr-i muaccel ve bin dirhem mehr-i mueccel ile
Ahmed'e evlendiriyorum" diyecektir.
Sayfa 87Kitabı okudu
Osmanlı toplumunda sıradan insanlar için "cahil" olmamak, Kuran'ı ve temel dini bilgileri bilmekle eşdeğer kabul ediliyordu.
Sayfa 123
Henüz sakalı çıkmamış ya da daha yaygın kullanımıyla tüyü bitmemiş "sabihu'l-vech (güzel yüzlü)" oğlanların yetişkinlerde uyandırdığı ilgi, yazınsal ve sözlü birçok anlatıya konu olmuştur. Ancak bu ilgi, toplumsal olarak çocukluktan yetişkinliğe geçiş aşamasındaki oğlanlarla sınırlı kalmayıp daha küçük yaşlardaki çocukları da kapsamaktaydı.
Sayfa 96
Buluğa ermeden evlendirilen ve bu evliliği fiili olarak gerçekleştiren kızların yaşı, dokuz ile on beş arasında değişmekle birlikte çoğunluğu on iki ile on üç yaşlarındaydı.
Sayfa 93
İbn Haldun'a göre çocukların dayakla
cezalandırılması, onları yalancı olmaya iter. Ona göre dayak, "öğrencinin ruh ve yaratılışına baskı yapıp onların neşesini, iş ve çalışma sevgisini yok eder ve ancak tembelliğe, yalana ve kötülüğe sevk eder."
Kitap Yayınevi
Kanunlarda çocuk olarak tanımlanan kimselerin evlendirilmesi ya da iş gücünden yararlanılması gibi sorunların halen yaygın olarak devam ettiği modern Türkiye’de bu sorunların tarihsel kökenlerine ve gelişimine ilişkin çok az şey üretilmiş olması düşündürücüdür.
Sayfa 11