Medeniyetlerini Eski Yunan’a borçlu olduğunu düşünen devletler, Yunanlıların Osmanlı’dan kopması için ellerinden gelen her şeyi yapar. Avrupa’nın kendini büyük sanan bu küçük devleti, beş asır Devlet-i Aliyye egemenliğinde kaldığını çabucak unutur ve Osmanlı topraklarına saldırmaya cüret eder. Sultan II. Abdülhamid, meseleyi öncelikle diplomasi yoluyla halletmeye çalışır. Ancak nush ile yola getirme noktasında hiç bir netice elde edemez. Balkanların bu şımarık çocuğu, arkasına Avrupa devletlerini de alır, dolayısıyla bütün çözüm yolları kapanır. Osmanlı Devleti’ne “Hasta Adam” olarak bakıldığı bir dönemdir. islam coğrafyası, hadisenin nereye varacağını endişeyle beklemektedir. Barıştan yana olmasına rağmen Yunan azgınlığının had safhaya ulaşmış olması sultana tek bir seçenek bırakır. Ve Yunan’a savaş ilan eder.
