Osmanlı Zanaatkarları

(...) kullanışlı bir formül olarak bu “iaşe ilkesi, gelenekçilik, kamu maliyeciliği” üçlüsü resmen belirlenmiş parametreleri tanımlardı ve Osmanlı topraklarında tüm ekonomik faaliyetlerin bu çerçeve gerçekleşmesi gerekirdi.

Sayfa 22

Feyza Nur

Netice itibariyle, kıtlıklardan kaynaklanan hoşnutsuzluk hem hükümdarlar hem de vezirler için tehlikeliydi.

Sayfa 22

Reklam

Feyza Nur

Devletin düşük fiyata yeterli erzak temin etmeye öncelik vermesine “iaşe ilkesi” adı verilmiştir.

Sayfa 22 - İaşe: Yedirip içirme, bakıp besleme. Koruyucunun koruduğuna karşı sorumluluğu.

Feyza Nur

Osmanlı zanaatkarları çoğunlukla, kurdukları loncalar ustaların çıkarlarını savunacak ve ayrıca özellikle merkezî eyaletlerde devlet aygıtının taleplerini aktaracak biçimde örgütlenmişlerdi.

Sayfa 17

Feyza Nur

40 yıl kadar önce XVI. yüzyılın sonlarından doğrudan XIX. yüzyılın ortasına atlamak olağandı, çünkü Osmanlı’nın parlak çağının 1566 yılından belli bir süre sonra sona erdiği düşünülüyordu. 1839’dan sonra, tarihçilerin Tanzimat (1839-76) olarak adlandırdıkları devletin yeniden yapılandırılması seferberliği başlayıncaya kadar, insanların, anlam yelpazesi oldukça kapsamlı “Osmanlı’nın gerilemesi” terimiyle tanımlanan bir dönem yaşadıkları varsayılıyordu. Bu dönem hakkında fazla bir şey bilinmiyor, üstelik ciddi bir araştırmaya değer görülmüyordu.

Sayfa 16 - Giriş

Feyza Nur

(...) ihmal edilenler sıralamasında zanaatkarlar, Osmanlı halkının sayıca en büyük ve en az incelenmiş kesimleri olan köylülerin ve göçebelerin hemen üstünde yer alırlar.

Sayfa 15 - Giriş