“Kahvehane, 16. yüzyıl İstanbul’una damgasını vuran bir mekandır; çünkü mekanın ilişkileri, nesneleri ve akıp giden zamanı içindekiler için anlamlı kılma özelliğinin en yoğun biçimiyle deneyimlendiği kahvehane, şimdideş yaşamın sınırlamalarından, kısıtlamalarından sıyrılmış insan teklerinin sırlarını içerir; kahvehanedeki gövde bir başına orada bulunuşuyla –hamamda,çarşıda,kışlada, evde vs. oluşundan farklı olarak şimdideş yaşamı çeşitlendirir; bu kişilerin oluşturduğu toplulukta yer tutan (Türkiye Türkçesinde de konuşmak; kon(/y)mak yer tutmaktır) yüzer-gezer gövde-im gelerde savaş, şölen, ibadet türünden belli bir amaca ve nedene yönlendirilmiş bu ‘arkaik’ kalabalıkların tersine, her türlü kolektif eylem oluşumların gizli tohumları saklıdır; mesela Şamanist “gizli erkek dernekleri”nin –kim bilir.”
