Osmanlı kozmografyasında, insanın yaratılışından sonra cinlerin adalara sürüldükleri, ancak zaman zaman eski yerlerini hatırlayıp geri döndükleri ve ağaç köklerine ya suların ya da kaynakların yakınlarına yerleştikleri belirtilir.
“ Osmanlı yetkilileri büyücülüğü genel olarak kabul etmiş ya da en azından hoş görmüş gibi görünmekle birlikte, büyücülere ve cadılara karşı gene de tetikte olmuş ve heretiklik/İslam’a karşı gelme ya da siyasi kışkırtma şüphesi duyduklarında onları cezalandırmışlardır.”
“ Cesetlerinin başında ağıt yakanları ve yakınları arasından onlar için dua eden ve yas tutan kişileri izleyen ruhlara dair hikâyeler İslam kültüründe yaygındır. Örneğin ruhların yaşayanları görüp göremedikleri ya da duyup duyamadıkları tartışılan önemli bir konudur.“