Aslında insan kendi içinde bütünleşmeyi başardığında, geleceğiyle ilgili kararının doğru mu yanlış mı olduğu üzerine pek de düşünmez. Çünkü o, eğrisiyle doğrusuyla kendi gerçeğinden çıkan bir karardır. Onu sahiplenir ve yaşar. Etiyle kemiğiyle, günahıyla sevabıyla ona aittir. Başka seçenekleri içine sindiremez olur.