Otoportre
Edouard LeveOtoportre Reviews
You can find Otoportre reviews, Otoportre book reviews, Otoportre ratings on 1000Kitap.
"Gülünç biri olduğum için insanlar beni mutlu sanır." , "Kendimi sevildiğimden daha az seviyorum. Birilerinin beni sevmesine şaşırıyorum." , "Hoşnut olmaktan hoşnut olurum, üzgün olduğuma üzülürüm, ama aynı zamanda üzgün olduğumdan hoşnut, hoşnut olduğumdan üzgün de olabilirim." , "Annemin karnının yalnızlığıyla mezarımın yalnızlığı arasında, birçok insanla görüşmüş olacağım." gibi birçok alıntı yapabilirim bu kitaptan ama bu kadar basit geçmek istemedim bu kitabı. Édouard Levé'in, arkadaşının intiharını anlattığı kitabı yayınevine verdikten on gün sonra intihar eden yazarın, otoportresi. Hayatı aslında o kadar klasik ve olağan ki belki de bu yüzdendir okunulan her sayfada bulunan tanıdık cümleler. Okurken ki tek düşüncem hepimiz biraz Édouard Levé'iz ve hepimiz biraz intihara meyilliyiz oldu...Söylenecek çok bir şey yok aslında, çoğu insanın yapabileceğinin aksine kendini tüm çıplaklığıyla anlatmış yazar, eleştirebileceğim bir durum da yok, sonuçta bu bir insanın hayatı. Fakat diyebilirim ki eğer "İntihar" kitabını okuyacaksanız öncesinde bu kitabı mutlaka okumalısınız.
İnsanın, dilinin döndüğünce üç beş cümleyi güç bela yan yana getirmesi de kendini anlatmasıdır. Bir de laf lafı açıp söz kişiliğine dokunduğunda ardı sıra birbiriyle alakasız özelliklerini sıralaması da kendini anlatması. Ve öyle bir an gelir ki bu ilişiksiz, savruk sözleri bir imaj oluştururken daha iyi anlam kazanır.
Sıklıkla ikinci yolu seçen, sonsuza kadar konuşabilecek potansiyele sahipken bazen lafın dilinin ucundan kerpetenle alındığı birine dönüşürüm. Dolayısıyla Edouard Levé'in derdini aktarması bana çok tanıdık geldi. Kaldı ki anlatımının yanı sıra ruh hâlimizin karmaşasıyla da benzeşiyoruz. Beslendiğimiz kaynak oldukça gerçekçi.
Levé'in Otoportre'si işte bu noktada bir tür ayna. Orada Levé'in yansımasını görüyor, tanıyoruz. Oysa aktarılan görsel, kelimelerle dokunuyor okuyanına. Tamamlayan, bir kişilik ortaya çıkaran ise biziz. Bütünlüksüz bu savruk anlatısıyla onu tanımak ve kimi zaman derin analizlerine işaret düşmesini okuyanın pay edinmesi kaçınılmaz.
[instagram.com/p/C493hx6tgND/?...]
Otoportre oldukça değişik bir metindi.Levè'nin intihara giden yolunu döşeyen taşların nasıl döşendiğini yazarın kendi ağzından öğreniyoruz .Bir intihar anlatısı olduğu için daha karanlık bir atmosfer bekliyordum ama öyle olmadı.Yazarın soluk almadan sıraladığı cümleleri ben de soluk almadan okudum.Sürekli yazarın zihninde ve anılarında yolculuk yapıyoruz kitap boyunca.Aklına gelen her şeyi cesurca anlatmış.Bir Roma 'da bir İspanya'da bir Hindistan'da buluyoruz kendimizi.O anlatıyor,nefes almadan anlatıyor,zamansız,sırasız bir şekilde ;parçaları birleştirmek bize kalıyor.Hem çok derin,hem insana empati yaptıran kendini sorgulatan bir metin.Yazarın sözcüklerle çizdiği otoportresini,beyninin kıvrımlarındaki yolculuğu okumak beni çok mutlu etti.Çok severek okudum zaten 111 sayfa bir gecede bitiverdi.
112 syf.
5/10 puan verdi
otoportre kitabı, "yalnızca bir kez yalan söylemeden, 'ölüyorum.' diyebileceğim. yaşamının en güzel günü belki de geçti." olarak sonlanırken, intihar kitabını yazdıktan 10 gün sonra intihar etmiştir. Otoportre'de kendisini tüm açıklığıyla, intihar kitabında ise intiharını tüm tasırımıyla anlatıyor. Kendisini okurken lillies of the valley işin fonotiği gibi geliyor...
Başı yok, sonu yok. Olayların kronolojik bir sırası yok. Yabancısı değilim ama oldukça kendine özgü. Otoportre değil, uzun bir şiir. Teşekkürler beyefendi, belki de okuyabileceklerimin en iyisini çoktan okudum.
Çok beğendim. Hatta "intihar" Kitabından daha fazla hoşuma gitti. Kitap gibi de değil aslında, aklına geldikçe yazdığı yazılar diyebiliriz. Herhangi bir olay örgüsüne bağlı kalmadan, canı istediği gibi yazmış Edouard sevdiği ve sevmediği şeyleri. Birçok cümlede kendinizi bulmanız mümkün.