Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.17
Otoportre
Edouard LeveOtoportre Reviews
You can find Otoportre reviews, Otoportre book reviews, Otoportre ratings on 1000Kitap.Score
7.4Out of 10
ÉDOUARD LEVÉ / OTOPORTRE
İntihar kitabında arkadaşının intiharını ve onu intihara götüren sebepleri yazan Levé , Otoportre adlı kitabında kendini anlatmış . Ne zordur kendini yazmak , kendini anlatmak ... Levé bunu iyi başarmış ama . Sevdiği , sevmediği şeyleri , hayallerini , hayatını , aile , iş , arkadaşlık , ölüm , cinsellik ve daha pek çok konuda samimi bir dille aktarmış okuyucuya . Birbirinden kopuk ve bağımsız kısa kısa cümleler ama etkileyici bir anlatımı var Levé 'nin . Yazar , kendi canını almaya götüren yolun taşlarının nasıl döşendiğini ipuçları ile gözler önüne seriyor .
Édouard Levé 42 yaşında intihar ediyor .
KALABALIĞIN ARASINDA , YALNIZKEN OLDUĞUMDAN BİLE YALNIZ HİSSEDERİM KENDİMİ .
Yazarla tanışma kitabım İntihar kitabı ile olmuştu. Otobiyografi tarzında yazılmış İntihar kitabı, yazarın hayatını da okuyunca beni günlerce etkisi altına almıştı. Otopotre de aslında yazarın tüm hayatının içine girebilmeniz için bir fırsat olarak yazılmış. Neleri sever, nelerden nefret eder, aklından neler geçirir, ilişkileri, sevdiği müzik tarzları, okuduğu kitaplar.... Daha bir sürü ince ince düşünülüp yazılmış ayrıntı yer alıyor kitapta.
Bu kitabı okurken aslında yazarı intihara sürükleyen nedenleri de keşfediyorsunuz. Ruh halinin içine girdiğinizde, neden sorusuna cevap arıyorsunuz. Yazar da size fazlasıyla cevap sunuyor.
Beni tavsiyem eğer yazar ile daha önce tanışmadıysanız, ilk başta biyografisini okumanız ardından da İntihar kitabıyla yazarın kitaplarına adım atmanız. Tamamlayıcılık açısından benim okumaktan keyif aldığım bir eserdi.
Bu kadar birbirinden bağımsız cümlelere sahip bir kitabın beni bu denli etkileyebileceğini asla düşünmezdim. Hatta kitaba başta çok fazla ön yargılıydım. Ama o kadar akıcıydı ki. Yazar kendi ile ilgili sevdiği, sevmediği, yaşadığı, düşündüğü ne varsa bağımsız bir sırayla -kafasına estiği gibi desem sanırım yanlış olmaz- aktarmış. Yazar kendini anlatırken ben de onun sevdiği, sevmediği, yaşadığı şeyleri 'acaba ben seviyor muyum?', 'ben olsam yapar mıydım?' diye kendimi sorgulayarak okudum ve bu sayede bu kitap bana kendimi de tanıttı diyebilirim.
Yazarın diğer Türkçe'ye çevrilen kitabı 'İntihar'ı okumadan önce yazarı tanımak istedim. Çünkü yazar 'İntihar' kitabını yazıp yayınevine bıraktıktan sonra kitapta anlattığı şekilde intihar ediyor. Bu çok ilgimi çekti. Şiddetle tavsiye edebileceğim kitaptır. Lütfen mutlaka tanışın Edouard Levé ile.
‘İntihar’ adlı eserin beni çok etkiledi Levé. Seni tanımak istiyorum. Bir insan dostunun intiharını yazıp kendi intiharını nasıl hazırlayabilir, ya da yazdığın kendi intiharın mıydı? Bunlar belki hep soru işareti olarak kalacak bende, belki de, yani eğer seni tanımama izin verirsen cevapları bulabilirim. Lütfen!
“Ergenliğimde, Yaşam Kullanma Kılavuzu’nun yaşama, İntihar Kullanma Kılavuzu’nunsa ölmeme yardımcı olacağını düşünürdüm. Üç yıl, üç ay yurtdışında kaldım. Soluma bakmayı yeğlerim. Arkadaşlarımdan biri ihanetten zevk alıyor……”
Hiç soluk almadan anlattığı o bağımsız cümleler akarken beynimde renkler dans ediyor. Anlatıyor ve parçaları birleştirmeye çalışıyorum. Metroda yediği dayağı anlatırken bir anda Roma’da bir hapishanede çektiği fotoğraflara bekçi tarafından nasıl el konulduğuna geçiyor. Dur diyorum biraz daha yavaş ol, sen çok renkli bir nehirsin ama benim parçaları birleştirmek için zamana ihtiyacım var. Kimi anlarda içimde şefkat uyandırıyor, şimdiye kadar kimseye vurmamış mesela😌 Bazen müstehcen kelimeler kullanarak yüzümün kızarmasına neden oluyor. Bir anda ona kızabiliyorum sonra bu yerini bambaşka bir duyguya bırakıyor.
Karşımda ruhundakileri tek tek çıkarıp çırılçıplak kalan bir insan. Kendimi hem çok değerli ve güvenini kazanmış, hem de tüm bunlar safsata mı yoksa diye düşünürken buluyorum.
Gerçek ve kurmacanın afilli dansı ve beni dansa kaldıran adama teşekkür edip bu unutulmaz anın tadını çıkarıyorum.
17 Aralık'ta başladığım Otoportre'yi bir buçuk ay sonra nihayet bitirebilirdim. Öncelikle bu kitap, kesinlikle bir "kitap" değil, daha çok birinin bilinçakışı; 111 sayfa boyunca yazarın bilinçakışını okuyoruz. Sevdiği ve sevmediği şeylerden bahsediyor. Tüm kitap tek paragraftan oluşuyor ve her bir cümle birbirinden bağımsız. Ara ara kendinizden bir şeyler bulduğunuz, altı çizilesi sözler var elbet ama genel olarak benim için hayal kırıklığı oldu.
Yazarın daha öncesinde aynı yayınevinden çıkan "İntihar" kitabını okumuş ve çok beğenmiştim. O kitap da içinde birbiriyle çok da bağlantılı olmayan paragraflardan oluşsa da Otoportre'de olduğu gibi her bir cümle ayrı telden çalmıyordu. Sonuçta iki farklı kitap ve karşılaştırmak doğru değil ama Otoportre'yi, İntihar'ı çok sevdiği için alan biri olarak o kadar üzgünüm ki karşılaştırmadan edemiyorum.
Kolay kolay bir kitabı zaman kaybı olarak nitelendirmem ama gerçekten okumazsanız hiçbir şey kaybetmezsiniz. 5 puanı da yazarın hatrına, çevirmene ve muhteşem kapak tasarımına veriyorum.
Yazarı birçok okur gibi ilk olarak 'İntihar' kitabı ile tanıdım. Otoportre de benzer şekilde biyografik bir eser. Kitabın beni kendine fazlasıyla çekmesinin sebebi melankolik ruhunu cümlelerine başarılı şekilde aktarmış olmasından kaynaklanıyor. Seri bir şekilde okuyup bitirmeme rağmen tadı damağımda kalan bir kitap olduğu kesin.
Bazı cümleleri okurken duyguların insanı birleştiren en önemli olgu olduğu gerçeğiyle yüzleşiyorsunuz. Yazarın duygu durumunu tüm yönleriyle anlamak güç olsa da intiharla sonlanacak bir hayat yaşadığı cümlelerinden net şekilde anlaşılıyor. Yani yazar fiilen intihar edeceğini zaten ele veriyor.
Yazarın kitapta kurduğu/aktardığı bazı cümleler anlam bütünlüğü açısından birbiri arasında çelişiyor gibi hissettiriyor. Çok şiddetli bir bunalım yaşadığı, içinde bulunduğu kafa karışıklığından sıyrılamadığını kitabın bütününden anlayabiliyorsunuz.
İyi eğitim almış, maddi olarak bir sıkıntısı olmayan sanatla ilgili bir adamı bu denli boğucu ve yıkıcı bir sona sürükleyen asıl sebep neydi diye düşünmeden edemiyor insan.
Yazarla tanışma kitabı olarak İntihar'dan önce kesinlikle Otopartre'yi okumanızı tavsiye ederim naçizane.
Benim için sarsıcı derecede güzel olan bu kitabın herkesin okuma zevkine hitap edeceğini düşünmediğim için şiddetle okunsun diyemiyorum. Konusuna bakarak okuma planınıza dahil edebilirsiniz.
Okumayı planlayanlara şimdiden keyifli okumalar dilerim.
Eduoard Levé’ nin “Otoportre” kitabı bende derin bir etki bıraktı. Okuduğum ilk kitabı “İntihar” gibi, bu kitap da beni soluksuz bir şekilde içine çekti. “Otoportre" kitabı, yazarın düşüncelerini içtenlikle parça parça sunarak, neyi sevdiğini, neye karşı olduğunu ve rahatsız olduğu unsurları sade bir dille anlatıyor.
Levé, edebi kaygılardan uzak , estetik endişeleri olmadan, sadece kendi düşüncelerini bize en içten haliyle sunmuş bu da Levé’ nin zihninin kapılarını aralamak gibiydi. Bazı düşüncelerinde kendi yansımalarımı buldum, bu da kitapla derin ve özel bir bağ kurmamı sağladı.
Ayrıca Levé’nin kitapta “Yatmayı uyanmaya yeğlerim ama yaşamayı da ölmeye yeğlerim.” deyişi, gerçek hayatta intihar etmiş olması , insanın zihinsel karmaşıklığını ve içsel çatışmalarını düşündürüyor. ++İntihar kitabı benim için hala 1 adım daha önde
“Yaşamımın en güzel günü belki de geçti.”
Edouard Leve’in “İntihar” kitabı çok methedilmişti. Yazar kitap basıldıktan birkaç gün sonra kitapta yazdığı gibi intihar etmişti. Kitabın psikolojik çözümleme adına iyi bir örnek olacağını düşünmüştüm. Kasım 2019 Ankara Kitap Fuarı’na gittiğimde kitap tükenmişti. Şubat 2020 Ankara Kitap Fuarı’nda Sel
İnsanın, dilinin döndüğünce üç beş cümleyi güç bela yan yana getirmesi de kendini anlatmasıdır. Bir de laf lafı açıp söz kişiliğine dokunduğunda ardı sıra birbiriyle alakasız özelliklerini sıralaması da kendini anlatması. Ve öyle bir an gelir ki bu ilişiksiz, savruk sözleri bir imaj oluştururken daha iyi anlam kazanır.
Sıklıkla ikinci yolu seçen, sonsuza kadar konuşabilecek potansiyele sahipken bazen lafın dilinin ucundan kerpetenle alındığı birine dönüşürüm. Dolayısıyla Edouard Levé'in derdini aktarması bana çok tanıdık geldi. Kaldı ki anlatımının yanı sıra ruh hâlimizin karmaşasıyla da benzeşiyoruz. Beslendiğimiz kaynak oldukça gerçekçi.
Levé'in Otoportre'si işte bu noktada bir tür ayna. Orada Levé'in yansımasını görüyor, tanıyoruz. Oysa aktarılan görsel, kelimelerle dokunuyor okuyanına. Tamamlayan, bir kişilik ortaya çıkaran ise biziz. Bütünlüksüz bu savruk anlatısıyla onu tanımak ve kimi zaman derin analizlerine işaret düşmesini okuyanın pay edinmesi kaçınılmaz.
[instagram.com/p/C493hx6tgND/?...]