Bence ölüm, pencereden gelen çimenlerin kokusunu duyacağınız güzel bir yaz gününe uyanmak üzere çok yorgunken derin bir uykuya dalmaya benziyor olmalı.
“Çobanlığı bıraktığım güne lanet olsun,” dedi, sanki lafı ortaya atıyormuş gibi. “O zaman kendi kendimin efendisiydim. Şimdi hükümetin kölesiyim ve ağrıyan sırtımla beni bu yol kenarına mahkûm ettiler.”
' Oysa orada, cesedin yanında oturmuş kaderimin benim için hazırladıklarını beklerken kenara büzüşmüş bir solucandan daha iyi durumda değildim ama hayatım kendi becerilerim ve zekâma bağlıysa, bu konuda umutlu olmaya hazırdım. '