Öyle Bir Geçer Zaman ki
M. K. PerkerSözler ve Alıntılar
“İnsan hayatta hiçbir şeyi çok istememeli.”
“Birşeyi ne kadar çok istersen, onun o kadar esiri olursun. İstediğin şeyi elde etsen de etmesen de sonuç değişmez.
Hayal kırıklığı meselenin esasıdır ve kalıcıdır.”
“O an şunu anladım. Cezanı peşin peşin ödedikten sonra, suç işlemek daha kolaydır.”
“Kızgın yağda kavrulan soğanın kokusu bana huzur verir. Pek çok insan bu kokuyu sevmez... oysa bu koku, bir evin yuva olduğunun işaretiymiş.”
“Hayatım boyunca okudum. Okumakla kalmadım yazdım da. Ama hayatının hiçbir anında okuması ve yazması Texas Tommix’in üzerine çıkmazmış insanların sahip olduğu özgüvene sahip olamadım.”
“Bazı insanlar pergel gibidirler. Sivri olan ayakları yere saplanmıştır. Kalem olan ayakları yürür de yürür. Ama hep aynı merkezin etrafında dönmekten başka bişey yapamazlar.
İleri gidiyorum zannederler ama hayatlarından geriye kalan kocaman bir dairedir...”
12 Eylül 1980
“Yıllarca adım adım planlı ve programlı özgürlüğe aç hale getirilmiştik. Sonunda (o sözde) kurtarıcı geldi. “Bizi kurtardı.”
Bugün herşeyi anlıyorum. Herşey apaçık.
Demokrasi’den vazgeçmeye ikna ettiler bizi. Ve bizde onlara itaat ettik. İtaat itaat itaat. Ve itaatimiz gönüllüydü. Herşey o kadar ustaca düzenlenmişti ki, bize verilen her emir kendi özgür irademizin doğal bir yansıması, dile getirilmesiydi sanki.
Biz itaat ettik. Hep itaat ettik. Herşey ruhların barbarlaştırılmasına göz yumduğumuz an başladı. Kitaplardan korkuyorlardı...”
“Hayatıma giren herkes hayatıma katılmış, artık benim hayatım olmuş demektir. Mustafa geldiği zaman onu kıskanmıştım. Günlerce somurttum hatta bir kere kimsenin görmediği bir anda onu çimdikledim... Ama ben Mustiyi sevdim aslında. Yüzünde, elinde olmadan içine düştüğü kederli hayatın izlerini gördüm hep. Mustiyi götüren kamyonet uzaklaşırken, ben de Musti’nin hayatına katılmıştım artık. Annemi, babamı babaannemi, Mete’yi, ablalarımı, mahallenin bakkalını, öğretmenimi, Gülden’i, Lemi’yi düşünüyorum bugün, hayatıma giren herkesi, sevdiğim sevmediğim, onlar olmasa anlatacak ne kalırdı geriye...
Mustiyi götüren kamyonetin arkasından el sallamıştım. Bugün de hayatımdan giden herkesin arkadından el sallıyorum. Hiçbirinizi unutmadım ve, hepinizi unuttum, hoşgeldiniz... güle güle.”