Oyun Kağıtları Krallığı
Rabindranath TagoreOyun Kağıtları Krallığı Gönderileri
Oyun Kağıtları Krallığı kitaplarını, Oyun Kağıtları Krallığı sözleri ve alıntılarını, Oyun Kağıtları Krallığı yazarlarını, Oyun Kağıtları Krallığı yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.Büyük okyanus sürekli bir melodiyle ninnisini mırıldanır, dalgalarının beyaz ellerinin binlerce yumuşak dokunuşuyla kucakladığı adayı uyuturdu. Uçsuz bucaksız gökyüzü, kuluçkadaki ana kuşun açık mavi kanatları gibi, yumuşacık tüyleriyle adayı bağrına bastırırdı. Ufukta derin bir mavi çizgi bir başka kıyıyı gösterirdi.
Oyun Kâğıtları Krallığı’nda tam bir sessizlik vardı. Köşeli bütünlüklerinde tam bir doyum ve hoşnutluk söz konusuydu. Asla bir kalkışma ya da şiddet olmazdı. Ne coşku, ne de heyecan vardı.
Ah! Artık eski dünyam yitmişti. Güneş aynı ama benim değildi.
Her tarafıma yapışmış ıslak giysilerimle onunla karşılaşmaktan utandım. Yanından hızla geçip gitmek, görünmemek istedim. Bana adımla seslendi.
“Yere bakarak, büzülerek, durdum. Bakışlarını bana dikti, ‘Vücudun ne güzel!’ dedi.
“Bütün kuş âlemi tepemizdeki dallarda ötmeye başlamış gibi geldi. Yoldaki tüm çalılar çiçeklerle alev alev yanıyor gibi göründü. Sanki yeryüzü, gökyüzü, her şey sarhoş eden sevincin coşkusu haline gelmişti.
Ancak o konuşmayı değil, sessizce katlanmayı biliyordu.
Benim onu ihmal etmeme karşın çocuğun beni herkesten daha çok sevmesi şaşılacak bir şeydi. Bir gün gideceğimden ve onu bırakacağımdan korkar gibi görünüyordu. Bu yüzden onunla birlikte olduğumda bile bana tedirgin bakardı.