Genç Adam, gönüllü hapisliğini seçmişti... Yaşadıkları ve yaşayacaklarının iççöküntüsü yönlendirmişti onu 'Özel Cezaevi'ne. Bir kaçış değildi bu, kendinde olan'ı yaşatmak, kaybettiği özgürlüğünü, umutlarını bulmaktı niyeti... Yabancılaştırıldığı dünyaya geri döndüğündeyse asıl hapisliğini yaşamaya başladı. Taşlaşmış vücutlar, kurtarıcısını bekleyen çaresizler, yüzlerini arayan benlikler sardı etrafını... Bu karanlık zindan kurtuluş anahtarı ise varlığında saklıydı.
Kemal Demirel'in, farklı türlerdeki yapıtları arasında tek öykü kitabı Özel Cezaevi. Yazın dünyasının odak noktası olan, insanın kendine, çevresine yabancılaşmasının getirdiği uyumsuzluğu, farklı bir duyarlık evreni yaratarak yansıtıyor bu kez...
Zindanda yaşam başlamıştı. Bir aşağı bir yukarı dolaşırken, Genç Adam, yaptığının adını koymayı geçirdi birden aklından. Zindan voltası... Saatlerce sürdü bu gidip gelme. Hava, zindan içindeki eşya seçilemeyecek denli kararmıştı. Lambayı yakmayı düşündü. Sonra, 'Yakmamalı... yakmamalı...' dedi kendi kendine. 'Altı ay içinde bir kez bile yakmamalı... Ne iyi olur... az aydınlığın içinde günleri kısa yaşamak ne iyi olur...' Dayanılamayacak kadar yorgundu. El yordamıyla yatağını aradı, yığıldı kaldı üzerinde...
