Sözler ve Alıntılar
Antikçağ, bir saygınlık olarak kabul edilen aylaklığın çağı olmuştur. Bir astrolog, 1820'lerde, Parma Manastırı'nın genç kahramanına, "Belki de bir yüzyıla bile kalmadan aylak insanları kimse istemeyecek" diyordu; kehaneti doğruydu.
İnsanı nasıl güçlü kılmalı, onu iç daralmalarından ve anlamsız arzularından nasıl kurtarmalı? Zihnini ikna ederek. Eğer haklı nedenler gösterilebilirse, istenci de arkadan gelecektir.
Bireyi varoluşun kaygılarından nasıl kurtarmalı?
Stoacılara göre doğamız, ailemize ve sitemize karşı doğuştan gelen bir sevgiyi bize dikte etmektedir; öyle ki, eğer onlara karşı olan görevlerinizi yerine getirmezsek, sakatlanmış ve mutsuz oluruz. Epikurosçulara göre ise, tersine, mutluluğumuz bize, elbette bir çıkar hesabıyla imzalamış olduğumuz dostluk antlaşmalarından başkasına saygı göstermemeyi salık vermektedir.
Mummolus adındaki bir Merovenj general, öldüğü zaman, para ya da kap kacak şeklinde 250 talenton ağırlıkta gümüş ve 30 talan ağırlıkta da altın, ayrıca biri 85 kilo ağırlığında olan gümüş tabaklar bırakmıştı. Bu toplam olarak 6.250 kilo gümüş ve 750 kilo altına tekabül ediyordu.
Romalıların Barbarlar karşısındaki tiksintileri, onların, tıpkı Burgondlar gibi, atlarını acı yağla tımar edip soğan ve sarımsak kokmalarından kaynaklanmıyordu yalnızca; asıl, "kürk giymiş" oldukları için Barbarlardan tiksiniyorlardı, bu Romalıların gözünde tartışmasız bir yabanilik işaretiydi.
İnsanlar, tehlikesiz hale getirmeyi ve yararlanmayı öğrendikleri ateşin çevresinde, aynı mekanda toplandıklarında, hep birlikte dili ve kendilerine bir barınak yapma sanatını icat ederler.