Kaybederek çoğalmıyoruz. Durup durup düşündükçe, dönüp dönüp ardımıza baktıkça dizlerimiz kanıyor. Yazarın idrak ettiği gibi hayatı, insanı, aşkı zamanı geri sararak anlayamıyoruz.
Farkına varmak için kaç kitap devrilmeli, kaç şiir daha okunmalı bilmiyorum. Bazen yaşamadan yazarız. Yaşayamadığımız şeyleri de sayfalara dökeriz. Akyol, yaşadıklarımız kadar yaşamadıklarımızın da kanımıza karışmasını sağlıyor bu kitapta…
Kitap Sü Bey'in ailesini kaybetmesiyle bir yolculuğa çıkması ile başlıyor. Çoğunlukla zihninin içinden geçenleri, melankolik havasını, ruhsal bunalımlarını ve yolculuk esnasında yaşadığı olayları kendi ağzından okuyoruz. Olay örgüsünün bittiği kısımdan sonra Sü'nün not defteri kısmı başlıyor. Teması aşk olan birçok şiir yer alıyor.
Kitabı okurken; günlük hayatımızda belki defalarca aklımızdan geçen daha sonra bir köşeye itelediğimiz düşünceleri son derece yalın bir dille, Sü'nün kendine has anlatış tarzıyla okumak kendimi farklı hissettirdi.
Küçük bir olay örgüsüne sahip olmasına rağmen çok büyük cümlelerin geçtiği garip bir kitap.
Tavsiye edilir :)
