Düşünüyorum da hiç sormamıştım kendime "Neden yazıyorum?" diye. Sonraları ise fark ettim ki ben başkalarına anlatamıyorum yüreğime sırladıklarımı. Nedenini bilmiyorum ama dile dökemiyorum ve hep bir tarafının eksik kaldığını hissediyorum düşündüklerimin. Yazdıkça kendimi bulduğumu fark ediyorum ve içimde hissettiklerim sanki daha az batıyor yüreğime.
Kimi zaman da kâğıda döktüklerim kendime söyleyemediklerim oluyor. Yüzleşiyorum kendimle mürekkebimden akan itiraflarım oluyor, gönlüme sırladıklarım, yüreğime sakladıklarım oluyor.
Ben gelecek güzel günleri düşlüyorum çoğu zaman, eski günleri özlüyorum, bugünün yozlaşmasına üzülüyorum ve nefsimin esiri oluşuma hayıflanıyorum. Bu hayallerimi, bu üzüntülerimi anlatacak, anlatsam da beni anlayacak birilerini bulamıyorum yakınlarımda. Belki de bu yüzden yazıyorum ben ve senin kim olduğunu bilmediğim halde şimdi sana açıyorum bütün gönül bohçalarımı.
(Tanıtım Bülteninden)
