XIX əsrin ilk rübündə Amerika Birləşmiş Ştatlarında formalaşan Transsendentalist fəlsəfi axınının nümayəndəli fərdi azadlığın və onun fərdin mənəvi yüksəlişi üçün olan əhəmiyyətinə diqqət çəkirdilər.
Gündəlik qayğıları və bütövlükdə cəmiyyəti fərdi konformizmə doğru yönləndirdiyi üçün fərdi azadlığa təhlükə kimi görən Emerson “Özünəinam” essesində fərdləri özlərinə inanıb öz doğru hesab etdikləri şeylər uğrunda yaşamağa çağırır.
Fərdlərin dövlət tərəfindən əzilməsinə və dövlətin törətdiyi cinayətlərdə alət kimi istifadə edilməsinə qarşı çıxan Henri Devid Toro isə Dövlətinin gücünün azad fərdlərdən qaynaqlandığını və əsil “azad və aydınlanmış dövlətin” fərdi özündən daha yüksək və məntiqli güc olaraq qəbul etməsinin labüd olduğunu qeyd edir.
Bütün ideologiyaların, ələxsus da solun, işə böyük əhəmiyyət verməsini tənqid edən Bob Blek isə “Heç kəs heç vaxt işləməməli idi” fikirləri ilə başlayan “İşin Ləğvi” esesində iddia edir ki, fərdin öz azadlığına qovuşması üçün nəinki istehlak mədəniyyəti, həmçinin işin özü də ləğv edilməlidir.
