Sancağa çıkarılan şehzade, bölgedeki en meşhur tasavvuf şeyhinin rahlesine diz çöker ve "derviş" olurdu. Osmanlı geleneğinde tasavvuf çok önemsenirdi. Geleceğin padişahının yüreği tasavvufla yumuşatılır; insanın kıymeti, adaletin ehemmiyeti öğretilirdi. Osmanlı padişahlarının zulme kaymaması, kendi dinlerinden ve inançlarından olmayan kavimlere bile şefkatle muamele etmesi bundandır.