Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Pan
Knut HamsunPan Yorumları ve İncelemeleri
Pan yorumları ve incelemelerini, Pan kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Pan puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
O kadar mistik bir kitap ki “pan” ile ilgili hiçbir şey bilmeyen birisi bu kitaptan da hiçbir şey anlamayacaktır. Çünkü kitap baştan aşağı mistik bir havada süzülüyor. Ne gerçek ne rüya anlamak mümkün değil. Teğmen Glahn’ın en sevdiği şey rüyalar ise iki aşığından hangisi gerçek hangisi rüya veya ikiside mi rüya ya da Glahn diye birisi aslında yok mu? Bunları bilemiyoruz ve sonrasında bize gerçeği sunacakmış gibi gözüken son kısımda bile soru işaretleriyle kalıyoruz. Net bir olay kurgusu bekleyen birisi için bir şey ifade etmeyecektir bu kitap. Ben doğayı, Knut Hamsun’u ve tabii ki Pan mitini sevdiğim için bu roman ile bağ kurabildim. Ama en iyi romanı diye düşünecek olursak kesinlikle “Açlık” romanından daha iyi bir roman değil ama zaten kısa bir roman olduğu için sıkıntı da yok diye düşünüyorum. Farklı bir şey okumak isteyenler için iyi bir öneri olabilir. Gerçeklikten sıkılıp birazcık rüyalar aleminde gezintiye çıkmaya benziyor kitap.
Kitabı okumaya başlamadan önce yazarı biraz daha yakından tanımak amacıyla araştırma yaptım. Klasik olarak görünen tüm eserlere başlamadan önce rutinim olan bir araştırma bu aslında. Araştırmalarımda kitabın isminin anlamının Yunan mitolojisinde 'Kırın,satirlerin ve Çobanların Tanrısı' olduğunu öğrendim ki bu kitabı okuduktan sonra çokta uygun olduğunu anlamamı sağladı. Çünkü kitap aşk faktörünü bir kenara koyarsak kesinlikle bir doğa güzellemesiydi. Orman, toprak, güneş, su.. Aklınız okuduklarınızda ruhunuz kitapta kalıyor diyebilirim. Doğa tasvirleri şahaneydi. Akıcı bir anlatım ve gerçekçi bir çeviride kitabın bonus yanıydı diyebilirim.
Kitabın aşk kısmı kesinlikle saç baş yolduran cinstendi ki kiyamam erkek karakterimiz Glahn çokça yara aldı. Sevmek güzel şey vesselam. Peki ya sevilmek? Bakın işte orda işler biraz karışıyor. Gerçek sevginin karşılığı, sevmesini bilmeyen biri olmamalıydı. Ama ne yaparsınız gönül bu...Neyse sinirlenmiyeceğim. Yazarın yazım dili, önsöz ve çevirisi hakkında edindiğim, beni benden alan sürprizi ve doğa teması ile herkesin severek okuyacağını düşündüğüm bir eserdi. Bu arada söylemeden geçmek istemiyorum.
Knut Hamsun'un Açlık ve Dünya Nimeti kitaplarından sonra bu romanını da okudum. Hani bazı filmler vardır durağandır. Film boyunca sadece başrol oyuncusu kadrajdadır. Pek tutulmaz ama bilinir. İşte Knut Hamsun'un kitapları da aynen böyle. Kendine has bir çekiciliği var. Durağan bir kitap ama kitabı bırakamıyorsunuz.
Nobel ödüllü eseri Açıkçası Açlık kitabı kadar sevmedim Bir adamın yabani duygu Ve hislerini anlatıyor diyebiliriz Bu anlattıkları üstünden bizi insan üzerinde inçe inçe düşündürüyor
Varolun
İşte tam bir Kuzey edebiyatı! İskandinav Ülkelerinden herhangi bir kitap okuyup sevmediğim olmadı şimdiye kadar.
Aslında genel olarak benzer bir havası var kuzey edebiyatının soğuk bir atmosfer, doğayla içiçe bir yaşam, genellikle ormanın içlerinde veya ormanla bağlantılı geçen durgun, sakin, kıpırtısız bir yaşam, bir de köpekleri oluyor mutlaka.
Norveç 'in kuzeyinde doğa ile birlikte yaşamak kulağa çok hoş geliyor. Yanımda köpeğim ne güzel yaşar gideriz. Kitabın içinde de Teğmen Thomas Glahn tam da bu zeminde yaşamını sürdürmektedir. Ama nasıl, bakalım.
1855...
Köpeği Ezop ile birlikte ormandaki kulübesinde sakin bir yaşam sürüyor. Ne güzel doğayla iç içe, dingin geçen günler. Ormanın üstündeki o büyüleyici ışıltı, ufku saran kırmızı ışık, akşamın sessizliği okurken bile insana huzur veriyor. İklim geçişlerindeki doğanın döngüsü, insanın ruhundaki etkisi ile olan ilintisini çok güzel aktarmış yazar.
Bu döngü içinde sakince yaşarken Edwarda ile tanışıyor teğmen. Ondan sonra güzergah değişiyor. Bir de Eva var, demircinin kızı. Yani biz şimdilik böyle bilelim. Kitap ilerledikçe bambaşka gerçeklerle yüzleşiyor okuyucu. Ahh Ezop en çok ona üzüldüm.
Glahn ve değişken duyguları, gelip geçecek hevesleri üzerinde konuşacak çok şey var. Yazarın insan ruhunu ve duygularını, iklimler ve doğa ile birlikte içiçe vermesi, konuya ayrı bir lezzet vermiş. Sonuna doğru hüzün çöküyor tabi...
İnsan ve doğa ilişkisi üzerine yoğunlaşan Hamsun, 19.yüzyıl sonlarındaki insanın yalnızlaşmasını, toplumdan uzaklaşıp doğayla baş başa kalışıyla birlikte kendi doğası üzerine düşünmesini ve hızla yükselen kapitalist toplum dalgasının etkilerini ruhunda hissetmişçesine eleştirel bir tavırla sade ve doğal insana özlemini dile getiriyor. Kuzey Norveç
Doğa tutkunu bir teğmen nasıl olur da böyle birine tutkuyla aşık olabilir diye düşünmüştüm başta kitabı kavrayamadan. Daha sonra doğada da kar, yağmur, güneş, ılık esen rüzgar bazense sert esmesi vs vs.… Doğanın bambaşka halleri olan bir mucize olduğunu düşününce bu saplantı daha anlaşılır hale geldi benim için. Köyün en varlıklı babanın kızının sevgilisi olması ama bir yandan da “seni seviyorum ve hep seni düşünüyorum” dediği demirci karısıyla olan ilişkisi.. ve bu demirci karısının aynı zamanda sevgilisinin hizmetçilerinden olması... Bir yanda esmer tenli durmadan onu düşündüğü farklı ve kopmaz bir bağla bağlandığı sevgilisi Edvarda bir yandan sadece safça gülümseyen hiç karşılık vermeyen demirci karısı Eva… Yaptığı ve söylediği her daim çatışan, hemen karşıda bir kusur bulabilen Edvarda ve sadece safça seven ve her zorluğa karşı gülümseyen Eva.. Bu bambaşka karakterleri seven ortak noktalarının tek olduğu konu olan Teğmen Glahn.. Teğmen ise bambaşka bir karakter.. Sevecen ama aynı zamanda anlaşılmaz. Bazen kafasına esipte saçma davranan bazen topluluğun en komik ve en sevilen adamı..
Kitabı çok akıcı şekilde okuyamadım.. Anlatılanlar o kadar yoğundu ki durup bazen hazmetme ihtiyacı hissettim. Ona rağmen terapi gibi gelen huzur veren bir kitap okuyuşu oldu benim için.. Herkese önerebileceğim bir kitap değil ama kimisinin de en sevdiği kitaplardan olabilecek bir kitap.
Pan
" Edwarda mene baxdı, men ona baxdım. O an da qelbime bir şeyin toxunduğunu hiss etdim. Bahardı, aydınlıq günlerdi . Sebebi: o gün bu gün her zaman bunu düşündüm.
" Men üç şeyi sevirem" sevirem deyirem sonra. Vaxtile gördüyüm bir eşq yuxusunu sevirem, seni sevirem, bu torpaq parçasını sevirem.
Kitabın ismi Pan, aynı zamanda Yunan Mitolojisi'ne göre yarı keçi yarı insan şeklinde kırların ve çobanların tanrısı demektir.
Teğmen Glahn Norveç'in kuzeyinde, ormanın içerisinde bir kulübede münzevi bir hayat yaşamaktadır. Köpeği Ezop ile birlikte ihtiyacı kadar avlanmakta, günlerini avlanarak, balık tutarak ve doğada gezinti yaparak geçirmektedir.
Tüccar Mack'ın kızı Edvarda ile inişli çıkışlı bir gönül ilişkisi yaşamaktadır.
Eser ağırlıklı olarak doğa tasvirleri ve bu ilişkiyi anlatmaktadır.