1930'yilinin 19 Mart'inda baslamis olsa da ömrüm… Aslinda hayatimin baslangici, toplam on dokuz yil devam eden hastaligimin yaklasik üç yil sürecek olan yataga düsme safhasindaydi. Düsümde ve hayalimde yasattiklarim ve yasadiklarimla ilgili hissettiklerimden ibaret olan bu fiiliyattaki melun dönem; benim dahi sabrimi zorlayacak cinstendi. Bu zorunlu mahkûmiyet, bana sinirlari belli olan hüzünlü bir dünya yaratmisti. Ve ben küçük oglumun bana zaman zaman sordugu o beyhude soruyu nihayet ciddiye almistim. Her seye ragmen iste o Tan vakti uzun senelerden sonra ilk kez o sabah kahvaltisinda huzuru bulmustum. Sözüm ona Mayis ayindaydik… Bilindigi üzere Mayis, baharin en degerli ayidir. Yaz mevsiminin habercisi, kisi unutturan bir güzelliktir. Gelin görün ki… Benim için her mevsim Hazan'di. Hazan kelimesinin tetikledigi haksizlik rüzgâri ile aklima Ömer Hayyam'in "Kalk haydi ebediyen uyuyakalacaksin zaten "deyisi geldi. Geldi... Geldi ama ne fayda… Istesem de istemesem de zaten benim ki zorunlu bir uyku, beyhude bir serzenisti. Iste bu haleti ruhiye içinde bir anda aklima Bayan Gertrud Linnert geldi.Bayan Gertrud fakültedeyken hocamiz ayni zamanda Bitki Islâhi kürsü baskaniydi. Onunla ilk kisisel temasim 1955 yilinin Mayis ayinda fakültenin agaçlikli bahçesinde oldu.
