Labirentler, dehlizler, koridorlar, merdivenler, dar aralıklar...
Dar bir alanda tüm bu mekansal ögeler; dingin, durağan, içe kapalı...
Bugünden düne, dünden bugüne gelgitlerle zamanı yok eden, kitapların mekanı, sadece ve sadece kitapların oluşturduğu, boşluğa dair ne varsa ortadan kaldıran, kitaplardan arta kalanın hava ile sıkıştırıldığı “kitapmekan”.
Tıpkı eskizaman kitaplığı ve eski zaman kitaplarıyla ilgili ritüellerden oluşan duygulu ve son temsilcilerden biri...
Koridorlarda, merdivenlerde, labirentlerde olmayan insanların sesleri yankılanıyor gibi. Tüm dünyanın bilgiye dair insanları raflardan bakıyor, sesleniyor, işaret ediyor...
“Ait olma”nın getirdiği mekansal bağlılıkla orada duruyorlar, birer bilgi nesnesi olarak.
