Tembel oğlunu düşündüm. Sınav derdi yok. Gelecek kaygısı yok, bir şey yok. Sınava da girmeyecekmiş zaten. Girmesin ne güzel bir rakibimiz elenmişti.
Keşke bütün çocuklar zengin olsaydı da sınava sadece ben girseydim.
Ortalama bir yetişkinin herhangi bir çocukla kurabildiği sohbet, şu üç soru etrafında dönüyordu:
“Kaça gidiyorsun?”
“Dersler nasıl?”
“Büyüyünce ne olacaksın?