Parçalar ve Zerreler
Sedef BetilSözler ve Alıntılar
Abi, bu büyük aileler öldürür adamı, hep biri arar, hep bir iş vardır.
Yabancı, sorarsam söyler misin, sen kimsin? Çağırsam gelir misin?
Dokunmak, hissetmek istiyorum. Geri geri kaçıyorlar. Ulaşamıyorum. İçim özlemle doluyor, buruluyorum. Bir an, evet ancak bir an, ağlamak istiyorum. Sonra ilaç hepsini siliyor. Ruhum, beynim donuyor. Hayat, buzlu camın arkasına kaçıyor.
Başımı cama çeviriyorum, karanlığa. İnsan hem üzülür hem de sevinir mi? Ama oluyor, arada oluyor.
“Üzülme. Dert etmeye değmez, unutmak lazım, unutmak lazım ki büyüklük sende kalsın. Hem zaten üç günlük dünya, yaşamaya bak, yaşa... Yaşanmalı.”
“Demin, güzel bir aşk filmi izledim, siz çalışırken. Tabii eski aşklar gibi değildi. Hani, uğruna her şeyi feda edecek aşklar. Öyle yok artık, değil mi? Şimdi, hiçbir şeyden vazgeçmeden aşk da olsun istiyorlar... Kızım, seneler önce, çok gençken, on dokuz yaşındaydı, birine âşık oldu. Adamın peşinden Amerika’ya gitti, bir müddet yaşadılar, adam geri döndü, kızım hâlâ orada. Şimdi başka bir adamdan çocukları var. Siz hiç âşık oldunuz mu?”
“Siz, zekânızın getirisi olan sıkıntınızı gidermek için içenlerdensiniz.”