Paşalar Papazlar Kıbrıs’ın ve Kıbrıslıların içerisinde bulunduğu bağımlılık sarmalını diyalektik yöntemin ışığı altında irdeleyen bir kitap. Özellikle adına Kıbrıs Sorunu denilen ve ne kadar zamandır sürdüğü dahi meselenin tarafları açısından tartışmalı olan sorunu, tüm boyutları ile ve çok yönlü ilişkilerin her birine ayrı ayrı odaklanarak çözümlüyor olması dahi, bugün birçok araştırmada ulaşamadığımız felsefi bir derinlik katıyor kitaba. Meselenin tüm aktörlerini (Kıbrıslı Türk yukarı sınıfı, Kıbrıslı Elen yukarı sınıfı, Kıbrıslı Türk halkı, Kıbrıslı Elen halkı, Türkiye, Yunanistan, İngiltere ve ABD) birbirleriyle olan ilişkileri ve çelişkileri çerçevesinde ve bu ilişki/çelişkileri tarihsel sürecin devingenliği ile değişen bir olgu olarak kavrama çabası ülkemizde sadece 1988 için değil hala yeni sayılabilecek bir yaklaşımdır. En iyi bildiğimiz şey olarak düşündüğümüz Kıbrıs Sorunu’nu algılayışımızda ya dış dünyayı görmezden gelen ve tamamen içerdeki olaylara/kişisel hikayelere odaklanan ya da tamamen dışardan içeriye hiyerarşik bir çizgi ile tüm olguları izah etmeye çalışan tek yanlı bakış açıları kahve sohbetlerimizden akademik ortamlarımıza kadar yaygınlığını devam ettirmektedir. Paşalar Papazlar ise ne “dışarının” ne de “içerinin” ne de “dışarısı ile içerisinin karşılıklı ilişki/çelişkilerinin” homojen bir nitelik arzetmediğini yalın bir dil ile ortaya koyuyor. Üstelik bunu yaparken “içeride” köklenen “dışarı” ve zaman zaman “dışarı”yı belirleme noktasına gelen “içeri”sine dair bir netlik de yakalayabiliyor. Tarihsel birçok etkenin de sonucu olarak çok faktörlü bir denklem haline gelen Kıbrıs Sorunu’na dair söylenecek her sözü söyleyen bir kitaptan değil; kullandığı yöntem itibariyle her olguyu yorumlamaya olanak veren bir yaklaşımdan bahsediyoruz.
