Patasana
Ahmet ÜmitPatasana Gönderileri
Patasana kitaplarını, Patasana sözleri ve alıntılarını, Patasana yazarlarını, Patasana yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
'Ben zalimler çağında yaşayan bir alçaktım'
Sayfa 9Kitabı okuyor
Ama ateş düştüğü yeri yakıyor.
Bir sürü insan sürmekte olan savaşın farkında bile değil. Ancak oğullarını, eşlerini, kardeşlerini kaybedenler, bir de savaşanlar her şeyin farkında. Kar, kış, yağmur çamur demeden o her kovuğu, her ağaç arkası, her çukuru pusu kokan dağlarda, ovalarda, dere boylarında dolaşanlar... Sakat kalanlar, aklını yitirenler, sağ ama yüreğinde acıyla dönenler, işte onlar hiçbir zaman unutmayacaklar yaşananları. Unutmaya kalksa bile yaşadıkları belleklerinin bir yerinden sızıp geçmişi yeniden anımsatacak onlara. Olayları televizyon haberlerinden izleyenler, gazete köşelerinde okuyanlar, rahat köşelerinden ahkâm kesenler bunu bilemez.
Sayfa 94Kitabı okuyor
Ben zalimler çağında yaşayan bir alçaktım.
"Ben zalimler çağında yaşayan bir alçaktım."
Sayfa 10Kitabı okuyor
kitap baştan sona çok akıcı ve merak uyandırıcıydı fakat sonu beni biraz hayal kırıklığına uğrattı belki de kitabın bende
fazlasıyla bir beklenti uyandırmış olmasıyla ilgilidir fakat kitabın ilerleyişine kapıldığınız zaman sonu gerçekten hayal kırıklığına uğratıyor ona rağmen gerçekten okuyana çok şey katan bir kitap.
Ahmet Ümit 
Patasana
...aşk da birdenbire bitiverir.
"Kafamda sürekli sorular soran biri var.Yanıt bulana kadar susmuyor."
Kendime yasaklar koymam boşunaydı.
"İnsanlar cehennem azabından korkmadan iyi olabildiklerinde daha üst düzeyde bir uygarlığın ilk adımı atılmış olacaktır, derdi."
...düşünürken, tartışırken, iş yaparken, müzik dinlerken, sessizce otururken birlikte olduğun kişiyle bir an aynı duyguları hissedebilir, aynı sevinci, aynı kederi, aynı heyecanı, aynı dinginliği yüreğinde duyabilirdi ama bunun süreklilik kazanması ancak bir mucizeyle gerçekleşebilirdi ya da her iki insanın da kendini başarılı bir biçimde kandırmasıyla.
'Bana teşekkür etme. Çünkü ben sana iyilik etmiyorum. Kızmıştım, doğru ama senden vazgeçebileceğimi nasıl düşünürsün? Yağmur yağmadığı için toprak buluttan vazgeçebilir mi? Ona gülümsemiyor diye anne yavrusundan vazgeçer mi? Tarla tohumdan, başak güneşten, böcek çiçekten vazgeçer mi? Benim senden vazgeçeceğimi nasıl düşünürsün?"
Pisiris'in söyledikleri doğruydu, ben bu
ülkenin en ivi yetiştirilmiş adamıydım. Bilgiliydim, sadıktım, çalışkandım,
uysaldım ama bunların ne yararıı görmüştüm? Büyükbabam da öyleydi, babam da, onlar ne yararını görmüşlerdi? Babam yazmanların tanrıların kalemi olduğunu söylemişti.
oysa biz, akıllı ya da aptal, korkak ya da cesur, bilgili ya da cahil kralların kendi aralarında oynadıkları kanlı oyunlarda
birer dama taşı olmaktan başka bir işe yaramamıştık. Ama krallar da tanrıların elinde birer oyuncak değil miydi? Tanrı
lar da kralları istedikleri yazgıyla ödüllendirip cezalandımıyorlar mıydi? Kimin savaşı kazanacağına, kimin yenileceğine onlar karar vermiyor muydu? O zaman suçlu olan krallar değil, tanrılardı.
Sayfa 310Kitabı okudu
Tanrıların yeryüzündeki temsilcisi Kral Pisiris, babamın başını kestirmişti, sevdiğim kadının, çocuğumun ölümüne neden olmuştu ve ben ödlek Patasana, onun karşısına çıkmamış yüzüne tükürmemiştim. Korku, ışığı boğan karanlık bir gece gibi aklıma, yüreğime çökmüş, bütün bedenimi sarmıştı. Evet, ben bir korkaktım ama korkaklar da intikam alırdı. Belki de en iyi intikamı korkaklar alırdı. İlan etmeden, sinsice bekleyerek, hiç kimsenin ummadığı bir anda...
Sayfa 338Kitabı okudu