Kurtul altuğu 'un bu roman üslubuyla yazılmış kitabı aslında 1974 yılında kaleme alındı ve bir yönüyle o günlerden başlayan basın rezaletlerinden bir kesiti anlatıyor.
Kitabın bunca yıl sonra yayınlanmasının önemli nedeni 4. Kuvvet basının daha o günlerden nasıl yozlaşmaya yüz tuttuğunun bir örne-ği olmalı.
Daha o yıllardan başlayan devlet- siyaset basın ilişkileri işte bu protoii sayılan "patron" tiplerinin basında peydah olmasıyla başlar.
Pier lazeref " savaşın fransa tarafından kaybedilmesinin ve başına gelmedik iş kalmasının nedenleri basının asıl ve gerçek halkı doğru bilgilerle aydınlatmamasına bağlar.
Fransanın yaşadığı zamanın siyaset- medya- mafia ilişkileri yıllar sonra ilk olarak siyaset- polis- mafia ilişkileriyle başlamıştır.
Basın ve medyanın nyozlaşması sadece halkın bilinçsiz bir tarzda siyaset- medya alışverişinde basının giderek yozlaşmasını sağladı.
Bu kitabın hazırlandığı 1970 li yıllarda medya gücüyle "patron"lar devlete her istediklerini yaptırmaya alışmışlardı. Örneğin bir de bakı-yordunuz hedef seçilmiş iktidara ateşe püskürüyor ve istediğini alabi-liyor.
İşte bu alışkanlık 2002 yılından sonra bir bumerng oldu ve basını vurmaya başladı. Önce kamal uzan ailesi yok edildi ve şimdi yurt dışında yaşıyorlar. Sonra günün iktidarı basın üzerindeki bu opersyonundan cesaret alarak, doğan medya grubunun üzerine yürüdü. Holdıng medyası, o 1970 yıllarındaki bası kadar bile güçlü çıkmadı ve teslimiyetçi bir medya oretaya çıktı. Şimdi bakın kaç medya tip vardır. Yandaş medya- merkezde durup alacaklarını hala bekleyen ve bu yüzden sessizliğini koruyan medya ve bir de sesi kısılmak üzere olan bir kaç kanal, bir iki gazete..
Bu demokrasilerde olacak iş değildir.
Yani bu kitapta okuyacağınız "patron" tiplemesi" şu günlerde çoğu holding medyası nın üzrine uygunbir elbisenin resmidir de sayılabilir.
O nedenle kitabı okurken zeka ışğı alında okumanızı salık veriririz.
Bu yarı sanal- yarı gerçeğe en yakın bir "patronun" zaman zaman güleceğiniz, zaman zaman hüzünle "patronun kim olabileceğini düşünebileceğiniz bir roman". İbretrle ve dehşetle okunacak bir eğlenceli kısa roman...
Kimse alınmasın, kimse kızmasın.
Böyle ılişkiler içinde bulunan bir yapı elbette bu hale düşerken. Devletin kurumları da yeterince korunmayaca, hatta cumhuriyet, insan hak ve özgürlükleri yavaş yavaş elden çıkacaktı.
"patron" kendisine kötülük yapmakla kalmamıştır ayni zamanda atatürkten bu yana işleyen bir devlet mekanizmasının çarkları arasına kolay kazanıp, halkı unutmanın örneği de olmuştur.
"patron bir prototiptir" derken bundan sonra yazılacak başka bir kitap, el değiştiren medyanın sosyal ve etik dışı, ancak para sirkülas-yonuna dayalı bir medya ile, emir kulu gazeteciler de yaratmaktadır. Medya bir aynadır. Orada toplum kendisini görür.
Ama bu medyada görünen tıpkı "patronun yaşamında olduğu gibi" toplumun içine sinen bir medya değildir.
9. Cumhurbaşkanı şöyle demişti:
" medya devletle iş yapmaya başladı, ihalelere karıştı mı, artık basın özgürlüğünden söz edemezsiniz"
Devrin başbakanı ise ne diyor:
"dünyada basın özgürlüğü en yüksek düzeyde
olan ülkedir"
Kim haklı? Demirel mi Erdoğan mı?
