Bi gün gelecek hepisinin intikamını alcam, diye ye - minler ettim. Medele köyündeki Iraz ananın sesi gulaklarımdan heç gitmedi heç: ‘Sakın pes etme, pusma, kim olduğunu, nereli olduğunu heç unutma gızım, Allah yardımcın olsun.’ Hep Allah’a sığındım, bana intikamımı unutturma diye, yaşamamın tek se - bebi buydu. Vapurun güvertesinden odamıza indim, çocuklarım uyuyolardı daha, o gadar masumlardı ki! Bir süre başlarında oturup onları izledim. Birisi bu - basına, diğeri de dedesine o kadar benziyodu ki! Büyüyünce tıpkı onlar gibi yetişcekle, onla gibi Türk düşmanı olcakladı. Buna izin veremezdim.
