Bu kitap da anlatılanlar yaşanırken, İngiltere’nin küçük bir şehrinde her şeyden habersiz iki gün sonraya yetişecek essay i yetiştirmeye çalışıyordum. Aslen Mardin Nusaybin’li olan üniversiteden dostumun ilk görev yeri olan ve benimde doğuda gittiğim ilk ve tek şehir olan Şanlıurfa’ da hemşire olarak görev yaptığı bir dönemdi ve beni aramıştı. Hal hatır sorarken ailesinin yoğun çatışma altında olduğunu Nusaybin’den çıkmak için uğraştıklarını ve dua etmemi istedi. Tek dertleri canlarını kurtarmaktı ve maalesef yakın akrabalardan bazıları bunu başaramamış orada can vermişlerdi. Büyük tedirginlikle bir kaç gün geçmiş ve sonunda o bölgeden ailesinin çıktığını Gaziantep’e ablasının yanına güvenli şekilde ulaştıkları haberini vermişti. Onlar kurtulmuştu ve bu imkanı olmayan bir çok kişi onlar kadar şanslı değildi. Her şey bitip geri döndüklerinde ise evlerinden geriye sadece harabe bir bina kalmıştı. Hayata tekrar baştan başladılar ve yeni bir ev yapmak için çabaladılar. Birçoğumuzun haberi dahi olmadı yaşanılanlardan.
Tüyler ürperten, ölümle yüz yüze yaşamak zorunda kalan insanların yaşamına perde aralayan bu kitabı okuyun. Vakit her zaman birlikte olmanın vakti, birbirini ötekileştirmelerden uzaklaşmanın vakti. Yaşanılanlardan haberdar olup onların hayatlarına dokunma vakti tıpkı Enes Hoca’nın yaptığı gibi...
