Ömer Seyfettin ismini duyunca aklımıza hep aşırı sağ, dindar ve milliyetçi bir figür gelir. Ömer Seyfettin'i iyi okuyanlar ise onun herhangi bir ideolojiye değil, topluma yönelik eleştirileri olduğunu anlar. Ne batılılaşma yanlısıdır, ne de araplaşma, Türklerin kendi kültürünü, kendi tarihini savunur. Ömer Seyfettin hakkındaki çıkarımlarımı belirtmemin sebebi pek tabii bu kitaptaki hikayeler ile ilgili olmasındandır.
Kitapta 7 hikaye bulunmakta, bunlar hakkında tek tek inceleme yapmak yerine aralarından beğendiğim hikayelerden bahsetmek istiyorum.
PERİLİ KÖŞK;
Hikaye bizi periler, cinler gibi batıl varlıklarla korkutup, kandıran ve sömüren lafta "Hacı" ve dindar olan insanların eleştirmekte, hikaye oldukça kısa olduğu için içeriğinden bahsetmek istemiyorum, okuması keyifli ve kısa bir hikayeydi.
İLK CİNAYET;
Birkaç sayfadan oluşmasına rağmen kitapta yer alan en etkili hikayelerden biriydi zannımca. Anne ve baba sevgisi olmadan büyüyen çocukların travmaları minicik bir hikaye ile çok güzel bir şekilde özetlenmiş.
AŞK DALGASI;
Kitapta en etkili bulduğum ve en beğendiğim hikaye olan Aşk Dalgası beni derinden etkiledi.
Sebebinden bahsetmek gerekirse toplum yapısının insanların aşka ulaşmasını nasıl engellediğini, sadece toplumun değil, devletin de bunu teşvik ettiğini, bir erkekle bir kadının yan yana yürümesinin bile suç olduğu bir toplumu bize özetleyen bu hikaye cumhuriyete şükretmenize sebep olabilir, hem toplumu, hem hukuk yapısını kısacık bir hikaye ile eleştirmek büyük ustalık.
