"Jixwe bêdengî di tûrikê vî welatî de her heye. Kîngê dem tê ji tûrik derdikeve û li kuçe û kolanan, li tax û malan, zevî û dehlan tê reşandin, tê bizirandin. Gem di kulekên her malekê de hene û ku roj hat her kes radihêje a xwe û li devê xwe dixe".
“Ji bo tenêtiyê, divê berê mîrov xwe ji xwe biparzinîne, xwe ji xwe dawerivîne. Ji xwe rizgar bibe. Wê gavê mirov tenêtiyê dijî û tenêtî bi tenêtiyê xurt e.”
“Lê bedelê bêdenigiyê jî dazanîbû Mele Selîm. Wekî toqekê dikeve stûyê mirov denyê peyvê. Wekî toqeke naletê…. Zengar digire û diavêje zimên. Û ku peyvan zengar girt li ferhenga hişê mirov ûjdan jî zengar digire.”